تأثیر تمرین های هوازی بر پروتئین واکنشی C با حساسیت بالا در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه با شاخص های توده بدنی متفاوت

خلاصههدف.هدف این پژوهش، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازیدانش آموزان پسر مقطع متوسطه بر مقادیر سرمی پروتئین واکنشی مرحله حاد با حساسیت بالا(hs-CRP) (high sensitive-Critical Reactive Protein) در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه با شاخصهای توده بدنی متفاوت بود.زمینه. التهاب مزمن خفیف که با افزایش میزان شاخص های التهابی خون مانند CRP و اینترلوکین-6مشخص می شود، عامل خطری قوی برای ایجاد چند بیماری مزمن است. hs-CRP حساس ترین شاخص التهابی و پیشگوی مستقل بیماری های قلبی عروقی است و افزایش مقادیر آن باچاقی و بیماری های قلبی عروقی ارتباط دارد. تأثیر تمرینات هوازی بر hs-CRPنوجوانان با شاخص های توده بدنی متفاوت نیاز به بررسی بیشتری دارد.روش کار. 24 پسر سالم و غیر ورزشکار با میانگین سنی 33/16 سال و انحراف معیار 47/0 براساس شاخص توده بدن به سه گروه لاغر، طبیعی، و اضافه وزن یا چاق تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل هشت هفته (هفته ای سه جلسه) دویدن هوازی پیش رونده با شدت 60 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه بود. برای سنجش تغییرات مقادیرhs-CRP، نمونه های خون، قبل و بعد از برنامه تمرینی، در شرایط مشابه جمع آوری شد. یافته ها. برنامه تمرینی بر مقدار سرمی hs-CRP هیچ یک از گروه ها تأثیر معنی داری نداشت. بین پاسخ hs-CRP گروه چاق با دو گروه دیگر به برنامه تمرینیدر هر دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون اختلاف معنی دار  وجود داشت.نتیجه گیری.هشت هفته برنامه تمرین هوازی اثر معنی داری بر مقادیر سرمی hs-CRPدانش آموزان پسر نداشت که از علل احتمالی آن می توان به کافی نبودن شدت و مدت تمرین و همچنین، کم بودن مقادیر پایه hs-CRP آزمودنی ها اشاره کرد. احتمالاً دلیل کاهش مقادیر hs-CRP  گروه چاق در مقایسه با دو گروه دیگر، وضعیت چاقی و بیشتربودن مقادیر پایه hs-CRP این گروه بود.